białe piwonie o płatkach przeczystych
jak stronice nie tknięte ręką poety
prężą się wdzięczą wonne ślą podniety
spełnienia pragną w romansie ognistym

piękno - ta manna miłości kochanków
otworzy każdy tajny zmysłów skrawek
z najlepszych bajek świata stworzy jawę
wieczory zbledną w ramionach poranków

tak się na marzą tak się rozochocą
kolana drżały im mdlejąc z rozkoszy
gdy motyl złoty skrzydłem uda pieścił

szeptały cicho po słodycz wróć nocą
czas zepsuł wszystko nagle bez przeprosin
wiatr brutal zmiętą wciąż suknią szeleści