Od zawsze czyli od wczesnego dzieciństwa
Wyobrażałem sobie że dusza ukrywa się
w moim lewym ramieniu Może opowiedziała
mi o tym mama Bo to od niej zaczyna się
cała historia żywa Potem wydawało się że to takie
ludowe bajanie A tutaj czytam że Pan Cogito
także tam szukał swojej duszy
Jest zatem jakieś wspólne marzenie
które otwiera początek Może dlatego
że kiedy ludzie byli jeszcze aniołami
z ramion wyrastały im skrzydła I to na nich
opadali spokojnie na ziemię i wędrowali
bezkresami I tak się zapomnieli w tym swoim
błądzeniu że połamali skrzydła na nisko opadających
gałęziach drzew I pozostała tylko rana
Goiła się długo bolała jeszcze dłużej
I naprawdę nigdy się nie zabliźniła
I nawet teraz kiedy nie ma śladu po strupach
coś dalej boli na granicy ciała i powietrza
Tak bardzo że chce się żyć nawet po śmierci