poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUMCzwartek, 02.05.2024
Nawigacja
STRONA GŁÓWNA

REGULAMIN
POLITYKA PRYWATNOŚCI

PARNAS - POECI - WIERSZE

WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW

KORGO TV

YOUTUBE

WIERSZE /VIDEO/

PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/

IMAK - MAGAZYN VIDEO

WOKÓŁ POEZJI /teksty/

WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/

RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW

KONKURSY 2008/10 (archiwum)

KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012

-- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012)

SUKCESY

GALERIA FOTO

AKTUALNOŚCI

FORUM

CZAT


LINKI

KONTAKT

Szukaj




Wątki na Forum
Najnowsze Wpisy
Chimeryków c.d.
FRASZKI
,, limeryki"
Co to jest poezja?
EKSPERYMENTY
playlista- niezapomn...
"Na początku było sł...
Ksiądz Jan Twardowski
Bank wysokooprocento...
Monodramy
Ostatnio dodane Wiersze
Kropelka tlenu
Majowo...
Zejście
Prywatnie
TO MUSIAŁO NADEJŚĆ
Marek Wawrzkiewicz "...
tacy księżycowi
W pociągu
Numer
Cześć Nemeczek
Wiersz - tytuł: Zapisano w Księdze Sarkofagów
Oczy wielkiego kota wpatrzone w horyzont,
nad którym kiedyś wzeszła jego konstelacja,
strażnik, lekarz, przewodnik, moc, co strach oswaja
czujnie strzeże tajemnic, zanim się przybliżą.

Łapy w pozycji sfinksa, pośrodku - granice,
między światłem a cieniem, wiedzą i ciemnotą,
pod jego legowiskiem starodawna mądrość
wiedzie w sali zapisów niewidzialne życie.

Jak w górze, tak na dole - to szept iskry boskiej,
utajonej w zielonym, lśniącym kaboszonie,
jedni go zlekceważą, inni - wezmą w ręce.

Żelazne wrota czasu otworzą się wreszcie,
zbliży niespodziewane, chociaż nieuchronne,
żeby gotowi mogli bez lęku iść w drogę.


Dodane przez Ewa Włodek dnia 27.11.2014 23:48 ˇ 15 Komentarzy · 714 Czytań · Drukuj
Komentarze
abirecka dnia 28.11.2014 01:01
Boję się takich psychodelicznych miejsc, co nie znaczy, iż boję się samego wiersza.
Boję się jedynie uwolnionych z tego wiersza słów, z których zapachniało mi stęchlizną mumii :(
abirecka dnia 28.11.2014 01:18
Uzupełnię wcześniejszy komentarz: ...no, ewentualnie paczulą ;-)
silva dnia 28.11.2014 01:54
Bardzo ciekawie dozujesz napięcie, aż dochodzi do tego, że ciarki przechodzą. Podoba mi się szczególnie "starodawna mądrość wiedzie(...) niewidzialne życie". Kaboszon wygooglowałam. Pozdrawiam.
adaszewski dnia 28.11.2014 06:51
Sonet z tajemnica. Nie lada sztuka!
Mithotyn dnia 28.11.2014 08:41
sucho i beznamiętnie - ciekawszy byłby z tego kawałek prozy
Roman Rzucidło dnia 28.11.2014 11:51
Mroczny nastrój, pradawne tajemnice, kunsztownie wyplecione sonet.Czyta się z rosnącym zainteresowaniem. Pozdrawiam serdecznie z Nysy.
Ola Cichy dnia 28.11.2014 14:17
Znowu soneciki:) Jak miło, chociaż nastrój mroczny.... i napięcie rośnie.
Pozdrawiam ciepło. Ola.
zyga66 dnia 28.11.2014 15:49
...jak dla mnie całkiem pogodny, ma tochę tajemniczy nastrój, taka ciekawa opowiastka, już prawie że świąteczna, serdecznie pozdrawiam, Zyga
Ewa Włodek dnia 28.11.2014 16:08
abirecka
oj, wole tę paczulę od mumii (mam nadzieję, że widzisz, Nelu ogromne perskie, które teraz puszczam do Ciebie)...Pięknie Ci dziękuję, że wstąpiłaś, pobyłaś i powiedziałaś słówko. Uśmiechy do Ciebie liczne, Ewa

silva
ano, Silvo, jeszcze nie wiemy, ile starodawnych zwojów czy inszych inskrypcji spoczywa gdzieś w ukryciu i czeka...Śliczne dzięki za obecność, za ofiarowaną chwilkę i za dobre słowo. Pozdrawiam ciepło, z uśmiechem, Ewa

adaszewski
sfinks, nekropolia w Gizie i inne miejsca - ileż w nich tajemnic, choć wydawałoby się, że już wszystko o nich wiadomo...Pięknie dziękuję za wizytkę, za ofiarowaną chwilę i za słowo. Pozdrawiam serdecznie, z uśmiechem, Ewa

Mithotyn
skoro radzisz, to może i machnę jakieś opowiadanko?...Dziękuję pięknie, żeś kuknął, luknął i rzekł słowo. Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem, Ewa

Roman Rzucidło
ano, Romanie, jak tak dobrze pomyśleć, to tyle jest wokół nas artefaktów i innych inności, które aż emanują tajemnicą. A nekropolia w Gizie - to sama tajemnica, choć tradycyjna nauka upiera się, że już wszystkie tajemnice rozwikłała...Najpiękniej Ci dziękuję za obecność, za ofiarowany czas i za refleksję. Moc pozdrowień z uśmiechami posyłam, Ewa

Ola Cichy
ano, Oli, jak mnie jakiś czas temu te sonety chwyciły, tak mnie trzymają, do znudzenia już chyba...Cudeńkowo Ci dziękuję za wizytkę, za dana mi chwilę i za serdeczne słowo. Uśmiechy do Ciebie i ciepło, Ewa

zyga66
świąteczna, powiadasz? No, no...Pięknościowe dzięki za to, ze wstąpiłeś, pobyłeś chwilę i powiedziałeś słowo w przedmiocie. Cała masę serdecznego i uśmiech posyłam Tobie, Ewa
mgnienie dnia 28.11.2014 16:44
Tajemnica, magia, progi do przekroczenia-przemijają cywilizacje ale ich "duch" ciągle żywy- w Twoim pięknym sonecie Ewo, pozdrawiam serdecznie:)
Jędrzej Kuzyn dnia 28.11.2014 21:27
I tak bez końca między światłem a ciemnością.
:)
RokGemino dnia 28.11.2014 22:34
dwie końcowe strofy bardzo na tak. cóż pomału trzeba się zbierać, maluczko a małą niebieska chusteczką się pomacha na dworcu zachodnim. póki co pozdrawiam jeszcze żwawo
Ewa Włodek dnia 29.11.2014 14:29
mgnienie
cóż, nie przyszliśmy "znikąd", wiadomo, a dokąd zmierzamy? Okaże się, może...Dziękuję Ci najpiękniej za odwiedzinki, za dany mi czas i za serdeczne słowo. Pozdrawiam z ciepłem i uśmiechem, Ewa

Jędrzej Kuzyn
właśnie tak, Jędrzeju, i to w wielu znaczeniach tego, co powiedziałeś...Pięknościowe dzięki za to, że wstąpiłeś, pobyłeś i podzieliłeś się ze mną taką właśnie refleksją. Pozdrawiam serdecznie, z dygnięciem i uśmiechem, Ewa

Juliusz Karowadzi
pomacha, pomacha, na to nie ma mocnych, J.K., ale zawsze jest nadzieja dotarcia w swoim czasie "na wschód", jak podążali Egipcjanie, gdzie wszystko będzie, jak tutaj, albo - lepiej...Cudeńkowe dzięki za to, żeś zaglądnął, poczytał i rzekł żwawo, wiec i ja żwawo dygam z uśmiechami i moc serdecznego posyłam, Ewa
Anastazya dnia 29.11.2014 20:45
Ależ kawał pracy, Ewuniu. Woń śmierci, nie jest nam obca. Kręcimy się wszyscy w kółku, zwanym życie. Droga, idziemy i wiemy, albo i nie, dokąd.
Pozdrawiam:))
Ewa Włodek dnia 30.11.2014 17:41
Anastazya
ano, Anastazjo, kawał pracy włożyli przeddynastyczni Egipcjanie w zapisanie w całym kompleksie Gizy i Heliopolis przesłania dla potomnych o kosmosie i tym, jak żyć, żeby być w równowadze ze sobą oraz ze światem materialnym, duchowym i najwyższym. Szkoda, że nam, współczesnym tylko się wydaje, że wiemy już wszystko na temat tego przesłania...Pięknie Ci dziękuję, że jesteś, że zatrzymałaś się na chwilę i podzieliłaś się ze mną Swoją refleksją. Pozdrawiam najcieplej, z uśmiechem, Ewa
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
Pajacyk
[www.pajacyk.pl]
Logowanie
Nazwa Użytkownika

Hasło



Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem?
Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować.

Zapomniane hasło?
Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
Aktualności
XVIII OkP o "Cisową ...
V edycja OKP im. K. ...
poezja_org
Spotkanie Noworoczne
Nagroda Literacka m....
VII OKL im. Bolesław...
XVIII Konkurs Liter...
Zaduszki literackie
U mnie leczenie szpi...
XXIX OKL Twórczości ...
Użytkownicy
Gości Online: 10
Użytkownicy Online: Ewka64

Zarejestrowanych Użytkowników: 6 438
Nieaktywowani Użytkownicy: 0
Najnowszy Użytkownik: Notopech

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE

copyright © korgo sp. z o.o.
witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego

67170819 Unikalnych wizyt

Powered by PHP-Fusion v6.01.7 © 2003-2005