wystarczyło spojrzeć
na nasze szczęśliwe łąki
pojąć tę ciszę
spojrzeć na przelatujące ptaki

wieczorem w tym samym miejscu
słuchać rechotu żab
rozpalać ogień pod ciemnym lasem
liczyć jak gęste obłoki płyną

pamiętam wszystkie niedziele
gdzie Jezus nie pytał kto w czym
mówiliśmy sobie że jesteśmy piękni
bogaci polem schodzącej mięty

dziewczęta w zgniecionych sukienkach
takie młode
wszystko potrafiły
odczytać z naszych silnych dłoni

mokry cukier na kromce
jak mód dodawał rumieńców
jak słowo ukochanej matki