Uruchom mi programy złudzeń,
że mogę cię kochać na pełnych obrotach,
po tym jak procesory uczuć zostały roztrzaskane
podczas największych napięć miedzy nami.

Lub zresetuj brutalnie, bym narodził się na nowo
z potencjałem choćby najbardziej schematycznych,
ale prawdziwych procesów emocjonalnych.

Nie odłączaj mnie od zasilania,
lecz wczytaj mi program cierpliwości
lub usuń liczniki czasu i nie daj zastygnąć
w bezcelowości, bez zmrużenia powiek,
wpatrzonemu w pustkę wygasłymi oczyma.

Nie przypominaj mi, że jestem tylko półżywy
i zamknięty w biochemicznej pułapce samego siebie,
ale włącz mój procesor wiary, że jestem kimś więcej
niż twoją ulubioną maszyną.