***

coraz krótsze jesienne tygodnie
wymykają się między palcami
jakoś rzadziej uśmiechasz się do mnie
częściej stykasz się ze mną plecami

czasem widzę jak zmęczoną ręką
odganiasz złe myśli niczym muchy
stajesz w oknie patrzysz w noc daleką
może chcesz mnie na nowo wywróżyć

bo zapewne spowszedniałam nieco
i już nie ma we mnie tajemnicy
czego chciałeś dawno ci oddałam
tam w tym domu na Koziej ulicy

z przepowiedni z gwiazd i z fusów kawy
z krzywizn dłoni czytasz swoją przyszłość
marszczysz czoło gdy dochodzisz prawdy
ile w życiu rzeczy ci nie wyszło

coraz dłuższe noce tej jesieni
i poranki na innych poduszkach
łza na szybie złotem gwiazd się mieni
które kiedyś kładłeś na mych ustach