to niemal jak spowiedź
z estetyki grzechu
z ambicji pożądania:

pokłułem się miłością
sięgając najpiękniejszej
jakby z ogrodu tego
gdzie upadła pierwsza para

dla oczu serca i ciała
po całą sięgałem dogłębnie
do krwi rysując dłoń całą
kłując też nieco serce

bo tylko dla mnie miałaś się mienić
mieliśmy sięgać po to co najlepsze
w siebie wtuleni lecz bez korzeni
więc rozsadziła nas przestrzeń

ścięłaś mi serce sama będąc ściętą
niebogosławiona między kwiatami
więcej kwiatów już nie pamiętam
prócz ciebie... z kolcami