cóż. znów pomyłka czarna na białym
wykopywanie kości spod kurhanów dalekich pól

kolejne nici historii niestworzonych, starzy
znajomi, nowe kochanki pozwalające się śmiać

oddech
haust słodkiej wódki
jak syrop kojący ochrypłe sumienie

za wcześnie
czy za późno

wiesz jedno. czas bywa nieskończenie nudny
w swoim trwaniu. a ona zamyka go w dłoni
jak nikt inny. i myślisz
nie ma takiej absurdalnej rzeczy

nieważne czy ciągle patrzysz przez okno
czy przemierzasz na nowo okolice mekongu
w poszukiwaniu świątyń

tylko mi nie mów, że noce w berlinie
prawie tak zimne jak grenlandia
nawet jeśli powiesz - noc - nie uwierzę