oj, Rafałku w przemycie
niedossana Twoja wola

potłukła to i owo choć tak lubiłeś dotykać jej odbicia
falujące piersi w samochodowym lusterku puste


właśnie jej krzyk pożądania wijący się
pod paznokciami kiedy szła niby w szoku

choć cholernie rozkraczona

czy to zdzira była? przyjaciele Ci mówili

niepozorna

bo po mieszkaniu nosiła się w szlafroku

Rafałku, dlaczego znów pozbijałeś usta?

rzekłeś - przecież wiesz choć spuchnięte miałeś wargi groteskowe olbrzymy
a ta strona nie była pusta
była pełna całym tobą cuchnęła bo dla ludzi warto umierać
ale nie żyć szeleściła - a ten głupi organ wydał rozkaz - zakłócił żniwa


samozapłon i krępująca lakier na paznokciach

cisza