tuszę dziś tramwajem

starcy kruszą się pod brodą i
zdaje się że to oni pod ramię z Czasem chwieją tym przybytkiem

co dwa przystanki jeden z nich wysiądzie i za róg trucht tu tam pędem
Z pod pachą lecz tylko sobie na strzemiennego

za życie za panie za życie za tramwaje
pozornie jest bardzo hej

nad skarpą gołębniki

marchew tropikalna sięga zaniedbanych krzewów i
w czas akuratny Czasem z którym jadę uszczypnie

bo tak psa wszechpolsko szarego

a przecież wystarczy że ten tramwaj w środku czarny

czarne kurtki butki mordy jakieś pokaleczone
sznurówki od rana rozwiązane

trzewiczki i palta
niczym rodzyneczki w pierniku zakamuflowane

na co mnie proszę Czasu drugi raz do krzyża przybijać

dla kogo te sceny burzliwe sypkim ryżem w miejsce deszczu
po co orkiestrę rzucać w marsz gdy nogi chwiejne

w słońcu przecież też można

w kwiatach w innych ładnych rzeczach
szczyptę szlachetniej cynamonem

lepko na nowo coka colą
a przecież i można też i bez tego
na co proszę Czasu tracić czas

wilgoć nie tyka tu elektrycznych styków

smary służebne pachną
i tylko pachną