niejedna wiosna zielonymi palcami dotykała lat
zdejmował uśmiech gipsowego krasnala
dziś płot betonowy nie mogę przebić myśli

pozbawiony zegarka nie wiem jak długo tu jestem
w starym dresie z przypiętym pampersem
choć sam chodzę za potrzebą
noc długa możnaby wspominać

gdyby nie tabletka po której chodzę jak obłąkany
głowę ogolili lecz paznokcie wrastają w skarpety
wykrzyczę myśli rozpacz niedzieloną
nawlokę na różańce zapomniane

jestem głodny a w domu na stole zostały wafelki