W ciszy opadają liście
- złote, brązowe, umarłe.
Na starej wieży
dzwony milczeniem nabrzmiałe
- smutne jakieś,
na swoją chwilę czekają.
W ślepych zaułkach
konie siodłają,
za wielkim wozem
perły się mnożą,
zmęczeni wiarą
w zwątpieniu odpoczywają.
W podartych marzeniach
z ramion zwisających,
słowo w ofierze obłudzie składają
by prawdą w oczy nie kłuło do woli
aż cisza nastanie
i kwiaty ze stali
znowu zakwitną.