Chce się pozbyć osadów nadziei
przyczajonych w wycinkach z gazet,
nierozciętych kartkach książek (których już nie przeczyta)
i posklejanych fotografiach.
Na wiosnę w donicy z daktylową palmą
wyrasta drzewko cytrynowe i krzak pomidora,
wspomnienia zimowej herbaty i kanapki.
Dziwi go tak wielka wola życia.
Z podziwem ułaskawia rośliny (będzie więcej tlenu).
W ciepłe wieczory ćmy stukają w szybę
z zapachem maciejki przypominając o upływie czasu;
dyskretne cienie chitynowych planet krążą wokół lampy.
Wśród nich planeta Ziemia - po łacinie Terra.
Musi się uwolnić od zwietrzałych obietnic
zanim ktoś zrobi to za niego.
Uporządkować myśli, posprzątać po swojemu
aby mieszkanie lśniło na stypie.