I

Zaparz herbatę i opowiedz
jak szukałaś mnie pod paznokciami -
przebijałaś ociężały młodością mur
z gruzów wyciągając popękane źrenice.

Teraz palcami badasz poszarpane usta,
ramię przemarznięte od pocałunków.


II

Codziennie w nie dmuchasz. Delikatnie
rozbiegasz się po mnie. Jak farba
wypełniasz wszystkie nierówności skóry.
Włosami zastępujesz dłonie, oczy - pastelami.
Ciało podkreślasz opuchlizną nocy.

Tak niedopracowanego wieszasz
nad kokonem snu.


III

Jeszcze w nim tkwię owinięty
bandażem pajęczyny. Miotam się
jak larwa ograniczona wyobraźnią.
Jego gruby płaszcz przebija
wyostrzony aromat malin.

Mieszasz mnie. Językiem. Na wysokości bioder
pijesz herbatę. Opowiadasz nową historię.