między nami było w sam raz
i o pół gestu za wiele
o twoje ręce chodzi
już ich nie ucałuję
nie wyjmę siatek
nie wgarnę się do
nie zatrzymam na
a były dobre najlepsze
na rano południe i wieczór
nawet wtedy gdy

dotarłaś do mnie o całe widzenie pełniej więc czasem
myślałam o powrocie do normalnego życia sprzed siebie
albo pozostaniu w miejscu gdzie marzy się o matkach
o nieznajomej twarzy myśli się jak o swojej obcej bo
domniemanie podpowiada wtedy wszystko tłumaczy


między nami było w sam raz
i o pół emocji za wiele
o twoje serce chodzi
że przepełniło się czymś
na dwa rodzaje stukotu
na odpychanie z przyciąganiem
na tak bo tak i takie nie
z którym nie wiadomo co
ale jest i nie odpuszcza

dlatego wolałabym leżeć w odłogu na cudzych oczach
nie wiedzieć nic i nie zapamiętać zajść przyjść wyjść
pierwsze sylaby przyczepiłabym do kobiet w kitlach
nigdy nie zapytała o poddasze o strych z okienkami
o świat wielki i mały jak tamto podwórko z komórkami


między nami było w sam raz
i o pół ściśnienia za wiele
o twoje ramiona chodzi
że z bliska i z daleka widziałam ciepłe
bo otwierałaś je dla mnie
bo zamykałaś wokół mnie
bo działo się w nich ze mną
a bez byłam wyrwą
dzikuską łykającą guzik
chorą na miłość i urojenia

że nie było zachwiania kiedy mogłam pozostać istotą
uboższą o ćwiartki mlecznych piersi oszukane butelką
że nie wyssałam kilku szklanych pojęć bez smaku i zapachu
nie gaworzyłam z lamperiami turlając się z prawa na lewo
nie udawałam że ludzki pałąk zna na pamięć zwykłe kołysanki


między nami było w sam raz
i o pół słowa za wiele
o twoje usta chodzi
że odwracałaś się i drżały
o odrobinę za mało
o domówienie za dużo
nie do wyrażenia inaczej
gdy padły warianty
jakbym mogła się odbyć
i życie odbyłoby się beze mnie

zostałaś jedyna i kompletnie moja w każdej z prawd
która dotyczy wszystkiego co między nami było
w sam raz i o pół uszczerbku za wiele przez tak bo tak
stale jestem w drodze do domu na przedwzgórzu
łażę pod płotem i jak nigdy rozmawiam z nieobecną


Zielona Góra 31 lipca 2010