twórczyni własnego świata
ze stolicą w samym sercu piekła
ona księżycowa dziewczyna
przygotowana na wszystko
oprócz miłości

dzieciństwo już zdechło
mokry asfalt chłodem ją tuli
spojrzenie pełne ulicznych świateł
krwią rozmazuje ostatnie myśli

łzy i wódka rozmieniają ją na drobne
papier odzwierciedlający jej wartość
rzucony od niechcenia w twarz
otwiera złudną bramę przyszłości

drżącą dłonią wyciera spływającą czerń
ukazując swą nastoletnią twarz
ucieka wzrokiem przed potępieniem
malującym się na twarzach przechodniów

może kiedyś przejdzie boso
po rozbitym szkle mlecznej drogi
wciąż szuka azylu w społeczeństwie
ona - nocna córka dużego miasta