pozwól by wzrok nie plątał się wśród nitek kieszeni
mieszał zapach poranka szronem mijanych pól
przez chwilę daj źrenicom odpocząć
tam w dali sarny piją słodycz z rosy

tak
za szybko złota tarcza mija nasze dłonie
ociera się o kolana tłumi w hafcie pulsujące w retorykę słowa
ktoś skasował bilet w pół drogi
a ja muszę wysiąść życząc miłego dnia

zostawiam na przystanku mieszane uczucia
udaję że je trawię
być może o tej porze roku tylko żonkile mają smak pomarańczy
i zachodzące słońce

Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.

Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.

Brak ocen.