Przymrozek już oswojony

Cicho siada na skroniach

I wszystko - przyjacielu

W niewidzialnych dłoniach Boga



Za nami wiele nocy przegadanych

Nie tylko beztrosko przepitych

I z papierosowych niedopałków

Sine krakowskie przedświty



I jeszcze to nasze wędrowanie

Po polskiej wrażliwości szlakach

Na linie poetycki taniec

By życie za łeb mocno złapać



Dziś przymrozek już oswojony

Cicho siada na skroniach

I wszystko - przyjacielu

W niewidzialnych dłoniach Boga