Osiedle budzi jazgot śmietnikowych piesków
osaczyły żebraka z puszkami po piwie
nie wiedząc że nie szuka odpadków jedzenia.
Później na targowisku zawadza przekupniom
przygłup
nic nie kupuje
nuci coś bez sensu:

nie, to nie miller ale gold
wyzwala we mnie namiętności
tłumacząc Bacha czyta z nut
tak, jak by śpiewał o miłości

gdy geniusz z palców spływa tak
że nie odróżnisz od szaleństwa
wiesz, że w tym palce maczał Bóg
i czujesz jak ci serce pęka.

Wśród pstrokatego tłumku prestidigitator
mami wzrok grą w trzy kubki
stawia zgrane karty
obdartus przepędzany bredzi o przegranej
o przeoczonych szansach
o smutku śmietników.