skruszy się skała kiedy Niebios dotknie
i z siebie zrzuci w skurczu serca kamień
a ten spadając łuk nieba naciągnie
i w znak wygodnie ułoży się na dnie

życie erozją spisze jego dzieje
jak rylec w płytce znaczył losy Rzymu
starość go zmieli z siwej skały w zieleń
a wiatr rozwieje resztki jego pyłu

lecz go ocali przed zniknięciem rzeźbiarz
milion kamyków rozsypie po niebie
aby gwiazd światło mogło je pozbierać

a on pył wtedy ze świata wyniesie
stłuczoną rzeźbę ułoży w człowieka
kiedy się kamień upomni o serce