zasnąłem w trzcinach nad jeziorem w kołysce
wyciosanej z żabiego kumkania i oklasków kaczek
rozmawiających z lustrem wody
a słońce tonęło w czerwieni zachodu
rodził się wiatr by uczesać fale

szłaś boso wprost z mojego snu pożądliwie
figlowały twoje myśli na skórze mojego ciała
ja myślałem o niebie tak długo aż poczułem
skrzydlate muśniecie na policzku
potem nastała długa noc bijącego serca

wczoraj rozwiesiłaś uśmiech przypadkowo
na przystanku pomiędzy jesienią a zimą
znowu zaczęła się wiosenna nadzieja