Zmęczona zamknięciem Cię w czterech ścianach umysłu
płaceniem Ci emocjonalnym dzieckiem dni
mówieniem słodkim brzmieniem gitary
mówieniem o tym
jak bardzo życie potrafi przytulić kiedy
wolność miłości jednak
zabija
zabija
zabija

i

pędzimy na oślep trzymając noc jaskrawszą
niż tytułowy Mały Książę

powiem Ci
powoli zataczając krąg nad kolejną sekundą

zataczam
mówię

jestem zmęczona
Twoim pozostawionym na poduszce oddechem
urośniętym drzewem grzechu w lepkiej kobiecości
ciągłym patrzeniem w biel pociągu donikąd

ileż razy ja próbuje odejść
wciąż tylko jednak zostawiam kartki na stole
ze słowami: "zaraz wracam"

jaka okrutna ta siła miłości
sztylet zbudowany z pyłków powietrza
powiedz kiedy przestaniesz przebijać
skórę
kiedy przestaniesz zlizywać krople potu
z nagiego ciała
a powiem Ci wtedy:

że zamiast złudzeń istnieje jeszcze rzeczywistość
i zawsze z nią można coś zrobić.