Jesteś owocem, które wydało drzewo
Pośród innych drzew w sadzie.
Dojrzewałeś tak długo lubując się
W promieniach słonecznych póki
nie upadłeś.
Teraz leżysz tam na ziemi, wśród
Innych owoców czekając aż ktoś cię
podniesie.

Zachody i wschody przysłoniły gęste
Liście, niczym mgła przysłania widok
daleki oczom. Byś nie ujrzał czystego
Piękna dostępnego wyłącznie dla
wybranych.
Możesz tylko w wyobraźni przywołać
Te dni, kiedy wisząc wspominałeś.

Teraz rozkładasz się z nadzieją, że
Trafisz do koszyka z innymi owocami.
Ozdobisz misę w domu człowieka,
Bądź pochłonie cię czas ubitej ziemi
Podlewanej łzami samego Boga.

Krzycz ile sił w płucach przepalonych
Spalinami, chodź brak ci ust.