to co dorastało
obrastając w pościel i książki
oraz palące marzenia
co krzesało z siebie Boże iskry
ucieka w milczeniu do cyrku
w zapach motyli
żyjących pośpiesznie na własne ryzyko

wychodzi po raz dziewiczy
dom zostawiając z rozdziawionymi drzwiami
oraz skrzypiące usta na łasce papierosów

utrwala głowę na poduszce
jako odbitka wywołana do wyjścia

na stole drżą niedobite okruchy chleba
a niedopieszczona szklanka prosi się wody

płonie zapałka
trzaskają drzwi
w płomieniach stają się miękkie

kolana gną kark
krok dalej widać jak ziemia jest poruszająca
a słońce wryte
nie może ostudzić zdziwienia

to co uciekło marnie trawi drogę datę i adres
(połykacz ognia spalił numer)

oklaski!
za próbę powrotu