poezja polska - serwis internetowy

STRONA GŁÓWNA ˇ REGULAMIN ˇ WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW ˇ IMAK - MAGAZYN VIDEO ˇ AKTUALNOŚCI ˇ FORUM

Sobota, 23.11.2024

Nawigacja

	STRONA GŁÓWNA REGULAMIN POLITYKA PRYWATNOŚCI PARNAS - POECI - WIERSZE WIERSZE UŻYTKOWNIKÓW KORGO TV YOUTUBE WIERSZE /VIDEO/ PIOSENKA POETYCKA /VIDEO/ IMAK - MAGAZYN VIDEO WOKÓŁ POEZJI /teksty/ WOKÓŁ POEZJI /VIDEO/ RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW KONKURSY 2008/10 (archiwum) KONKURSY KWARTAŁU 2010 - 2012 -- KONKURS NA WIERSZ -- (IV kwartał 2012) SUKCESY GALERIA FOTO AKTUALNOŚCI FORUM CZAT LINKI KONTAKT Szukaj

Wątki na Forum

	Najnowsze Wpisy Proza poetycka playlista- niezapomn... Ksiądz Jan Twardowski Bank wysokooprocento... Co to jest poezja? ...PP slam? Poematy "Na początku było sł... Cytaty o literaturze

Ostatnio dodane Wiersze

	Delikatny śnieg Co Ona jest w górach O kindersztubie* Przedustawność Ostatni seans przed ... W godzinach dla seni... Chciejstwo ujrzane okiem nieuzb... Samotność

Zobacz Temat

poezja polska - serwis internetowy | POEZJA I OKOLICE | RECENZJE UŻYTKOWNIKÓW

Autor

RE: Dla Pana Pawła Kowalczyka dopowiedzenie do antologii "Czytamy Annę Kamieńską"

Anastazya
Użytkownik

Avatar Użytkownika

Postów: 50
Miejscowość: gdzieś z bieszczad
Data rejestracji: 27.02.11

Dodane dnia 23.05.2013 16:00

Najbardziej lubię pierwszy i o ciszy. Bardzo lubię ciszę, swoim skromnym piórem napisałam kilka o niej.

Poczytałam zadumałam się, bo bliskie memu sercu.

Dziękuję.

"Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz mu o twoich planach na przyszłość."

W. Allen

czesława mileszko

http://anastazya.bloog.pl/

Autor

RE: Dla Pana Pawła Kowalczyka dopowiedzenie do antologii "Czytamy Annę Kamieńską"

pawel kowalczyk
Użytkownik

Postów: 112
Miejscowość: Stansted
Data rejestracji: 20.06.07

Dodane dnia 29.04.2013 16:05

Wielkie dzieki! Tak podejrzewalem po przeczytaniu "Notatnika" ze i poezja Anny Kamienskiej przypadnie mi do gustu. Ladne utwory, oparte przede wszystkim na ciekawych na nie pomyslach, opowiedziane w ciekawy i nieco przekorny sposob. Mam nadzieje ze wiecej osob tu zajrzy.

PRAWDA JEST W KORANIE

Autor

Dla Pana Pawła Kowalczyka dopowiedzenie do antologii "Czytamy Annę Kamieńską"

abirecka
Użytkownik

Postów: 995
Miejscowość: Wieliczka
Data rejestracji: 01.06.11

Dodane dnia 09.04.2013 16:51

Dopowiedzenie do antologii Czytamy Annę Kamieńską
W nawiązaniu do poprzedniego tekstu, na prośbę Pana Pawła Kowalczyka, dołączam kilka utworów Poetki, wybranych z wymienionej publikacji:

PUSTE MIEJSCA

Motto: Śpieszmy się kochać ludzi [Jan Twardowski]

Nikogo nie zdążyłam kochać
choć się tak bardzo śpieszyłam
jakbym musiała kochać tylko puste miejsca
zwisające rękawy bez objęcia ramion
opuszczony przez głowę beret
fotel który powinien także wstać i wyjść z pokoju
książki już nie dotykane
grzebień z pozostawionym srebrnym włosem
łóżeczka z których niemowlęta wyrosły i poszły
szuflady niepotrzebnych rzeczy
fajkę z ustnikiem pogryzionym
buty zachowujące kształt stopy
słuchawkę telefonu gdzie ogłuchły głosy
tak się śpieszyłam kochać
i oczywiście nie zdążyłam

***

Płaczka
tłukąca czołem o rękopisy
rozdzierająca suche papiery
kołysząca ciężkim tułowiem
łbem łomocąca o ściany szafy
lament nica z piersią rozdartą do krwi śmiertelnej
przed bramą zamkniętą
gorliwa jak na własnym pogrzebie
wołająca
otwórz się ziemio

WESTCHNIENIE

Jakaż nierówność w tym stosunku żywych i umarłych
oni wiedzą wszystko a my ciągle w pół wiedzy
oni do niczego nie tęsknią a nas rozszarpują pragnienia
oni milczą a my ciągle dźwigamy wszystkie grzechy świata
oni ubodzy duchem a my niesiemy same niepotrzebne rzeczy
nie chcą płótna świecy oliwy chleba wina soli
proszą tylko o miłość w środku nocy
jak o westchnienie
i odchodzą z naszym westchnieniem
zamiast miłości

TROSKLIWOŚĆ

Jest jednak jakaś troskliwość umarłych
otaczają cię w nocy wiedzą
że potrzebujesz wiele miłości
umarłym jej nie brak
już prędzej brakuje im siebie samych
Umarli nie boją się czułości
jeśli chcesz połóż im głowę
na piersi bez oddechu
oni i grzechu się nie boją
i ciasno przywierają do ciebie
całym ciałem miłosnej nicości

Zostańcie nie odchodźcie
siadają
milczą jak przy konającym dziecku
zamykają mi oczy by ich nie zranił dzień

W NOCY

W nocy wychodzę na korytarz zobaczyć
czy świat jeszcze istnieje
a może jestem jedyną ocaloną
po końcu świata
głos radia będzie jeszcze długo gadać nad pustynią
za ścianą zapłakało dziecko
wiec jeszcze sprawa się odwleka rano gołąb
puka do szyby dziobem
nie duch Boży ale zwykła gołębica
barwy gołębiej jak tynk poczerniały
i świat się dalej toczy
od smutku ranka przez radości do rozpaczy

CISZA

Obudziłam się w ciszy
jak w zacisznej mogile
Światło uśmiecha się jak Beethoven
uśmiechem głuchych
i będą moje dnie ostatnie
pierwsze jak skrzypce
żeby wiadomo było
że wszystko jest z ciszy

Z ciszy powstałeś
w ciszę się obrócisz

DRZEWA

Przyszły do mnie nocą z Lubelszczyzny mojej
przyszła lipa z ogrodu stryja
brzoza którą obejmowałam za szyję
przyszedł dąb żołędziami mnie ukamienował
przyczłapały wierzby tarniny
stały nade mną patrzyły
poznawały nie poznawały
zapytały szumem Przemijasz
A przemijam sobie przemijam
jak Pan Bóg przykazał

NIC

A kiedy już nie będzie N I C
ani wołu ani żony ani syna
ani żadnej rzeczy
która jego jest
jeszcze będę tu J A
otwarta jak zburzony dom
wielka jak krzyk

ROZSTANIE

Rozstanie to tylko tyle
nie tak straszne jak się wydaje
potem jest wielkie zmęczenie
jakby serce dźwigało samotność
nie na swoją miarę

OBUDZENIE

Ktoś szarpie mnie za ramię
budzi mnie własna śmierć
Cóż między tobą a mną
kiedy ja żyję w innej śmierci
śmierci

CISZA

Każdą miłość trzeba unosić ku śmierci
żeby wreszcie była nieśmiertelna

I uśmiech i płacz i spojrzenie
oderwać od tego co kruche i skończone

Nawet liść dębu nie cieszy się stale na gałęzi
nawet gołąb nie siedzi na oknie

Co odfrunie powróci
co zostanie zaśpiewa

Cisza jest pamiątką po wszystkim
wierna jakby nie była ciszą po miłości

PRZEŹROCZYSTOŚĆ UMARŁYCH

Umarli są przeźroczyści
dlatego widać przez nich Boga

***

Jak ten wiatr wieje
jak ta woda płynie
któż to nad polem szepce
duszo moja moje ściernisko

RZECZY OSTATNIE

Aby rzeczy ostatnie
stały się nam rzeczami pierwszymi
chleb ogień woda sen
żeby do matek wróciły dzieci
co dawno wyrosły i odeszły
by z naszej własnej pooranej twarzy
spojrzały na nas oczy naszej matki
żeby śmierć miała kroki jedynie upragnione

Ci co poznali głód znają już smak chleba
ci co poznali samotność znają smak miłości
ci co poznali odtrącenie znają smak dotknięcia
może ci co poznali śmierć znają smak życia

Skocz do Forum:

Pajacyk

Logowanie

	Nazwa Użytkownika Hasło Nie jesteś jeszcze naszym Użytkownikiem? Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować. Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.

Aktualności

	Szacunek dla tych, k... Jubileusz XII OKP im. Michała ... OKP Festiwalu Litera... VII OK Poezji dla Dz... OKP "Środek Wyrazu" ... XVIII Konkurs Litera... REFLEKSY XVII Ogólno... XXXIX OKL im. Mieczy... Wyniki XLIV OKP "O L...

Użytkownicy

	Gości Online: 28 Brak Użytkowników Online Zarejestrowanych Użytkowników: 6 439 Nieaktywowani Użytkownicy: 0 Najnowszy Użytkownik: chimi

nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za treść wpisów
dokonywanych przez gości i użytkowników serwisu

PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE
copyright © korgo sp. z o.o. witryna jako całość i poszczególne jej fragmenty podlegają ochronie w myśl prawa autorskiego
wykorzystywanie bez zgody właściciela całości lub fragmentów serwisu jest zabronione
serwis powstał wg pomysłu Piotra Kontka i Leszka Kolczyńskiego