ty pewnie leżysz
do góry brzuchem
albo na jednym z dwóch boków
a ja wciskając
głowę w poduchę
wciąż czekam na święty spokój

liczę barany
i sobie myślę
co by tu zrobić by zasnąć
a ty już pewnie
w samej bieliźnie
choć światło jeszcze nie zgasło

samo się zgasi
gdzieś po północy
też przecież musi się wyspać
trudno jest wierszem
podpierać oczy
wstydząc się do tego przyznać

zasypiam wreszcie
o wpół do czwartej
gdy wiersz gotowy na tacy
... życie osobno
jest gówno warte...
i już nie będzie inaczej