Humoreska

Stare ciało, młoda dusza,
to niedobrana para,
nic im razem nie wychodzi,
choć każde bardzo się stara.

Dusza by chciała biegać po łące,
ciało powoli człapie,
duszo zaczekaj, ja nie nadążam,
już mnie zadyszka łapie.

Ciało statecznie siadło w fotelu,
dusza się śmieje, figluje,
duszo daj spokój, tak nie wypada,
ty nam opinię psujesz.

Dusza swawolna, dusza frywolna,
ciało ją ciągle hamuje,
bo jej zazdrości, że tak nie może,
a duszy humor to psuje.

Ciało jest brzydkie i pomarszczone,
zaś dusza piękna i świeża
i tak im razem jest nie po drodze,
choć razem wciąż muszą gdzieś zmierzać.

Z czasem się ciało jeszcze pomarszczy,
lecz dusza się nie dostosuje,
będzie wesoła, będzie radosna
i starość jej nie zdołuje.

Cóż, nie ma rady, muszą żyć
w zgodzie, do końca znosić swe wady
i młoda dusza, i stare ciało,
bo co im pozostało...