O przedświątecznym myciu okien
Dodane przez Hardy dnia 29.03.2024 10:40

---

Za pasem święta. Żona marudzi,
bym się przy oknach trochę natrudził.
Taka tradycja r11; mieć szyby czyste

na czas świąteczny, to oczywiste.
"Dzisiaj nie pada, zawiń rękawy
i do roboty! Nie wyjdziesz z wprawy."

Chęci nie miałem. "Jak dać drapaka?"
lecz gdy wspomniałem, że "za dzieciaka"
na święta parkiet się wiórkowałor...

"Wtedy to trudu było niemało!"
więc dla świętego w domu spokoju...
"Uszy po sobie. Ruszam do boju!"...

Już okna czyste. Zmyte porządnie,
choć straty były - schlapałem spodnie.
Szyby lśnią pięknie, słońce w zenicie

aż mnie oślepia. Zwężam źrenice...
lecz Sol to zdrajca! - Kurz na podłodze
ujawnił oczom. Zmartwił mnie srodze,

gdyż, aby spokój wciąż w domu gościł,
znów słucham żony: "Umyj w całości".
Łapię odkurzacz. Mopem poprawiam,

by żaden pyłek kurzu nie nawiał.
W myśli się cieszę: "Wreszcie! Skończone!"
W dzień zadowolić też można żonę.

Nagle... zagrzmiało, aż przeszły dreszcze -
wichura z piachem, lunęło deszczem.
Pośpiech przy oknach się nie opłacał,

na marne poszła cała ma praca.
...aż mnie zdradliwa myśl umęczyła:
"A mogłem palcem w bucie pokiwać.

Szyby na święta i tak znów brudne.
W nocy nie widać, tylko w południe.
Zresztą... przy stole będziemy siedzieć,

nie zaś przez okno pogodę śledzić.
By się wymigać, mogłem pokwękać,
a tak spamiętam - święta to męka"