Pędzelki
Dodane przez silva dnia 16.12.2015 23:30
ważne żeby stosownym
Rafael pewnie wiewiórczym
albo sobolowym by nie tłumić światła
jak na ikonach
Michał Anioł tymi z sierści kucyka i łasicy
jakimi Bosch swój Ogród rozkoszy
raczej bobrowymi jak Rembrandt
by ujarzmić światłocień
a ci co pędzelkiem słowa
jak gdyby liryka była kluczem
którym można by otworzyć zatrzaśnięty przed wiekami Raj*
utracony
a jednak przenosimy w genach jego echo
i roją się namiastki choćby doniczkowe
kołowrót życia pestka łodyżka kwiat owoc czas
każdy najmniejszy kwiatek św. Franciszka czeka na swój pędzelek
gdy wyłoni się z nicości już liczy na nowy jeszcze cieńszy
by trwać
oto słowna ikebana z maków jednodniówek
płoną jak u Moneta na przekór czasowi
popatrz
na gałązce zakwita i dojrzewa słowo
możesz skosztować bez obaw
pod pędzelkiem i lew skrzyżowany z jednorożcem
mistyczna rozeta bawi się światłem o kształcie stokrotki
pinakle katedr naśladują dziewannę
a w haftach babci śpią bratki
muzyka strumienia też śpiewa ogrody
spływając harmonią jak adagio Albinoniego
stąd blisko do snów
ten spod leciutkiego jak mgła piórka Anioła Stróża
(miększe niż sierść popielicy)
rajski ptak przysiadł na parapecie
a kolibry zastygły nad baldaszkiem storczyka
jak dwie krople piękna
ożywiajmy echa tamtego ogrodu
choć dla niej i tak pędzelek
to tylko ten jego (do golenia)
i jej do makijażu
* Halina Poświatowska: [Nie potrafię być tylko człowiekiem]