NA GŁOWIE STAJĘ(wybrane wiersze)

Malarstwo Mariana Gromady

(Marianowi - Bratu duchowemu w sztuce)

Pszczoła śliwkę ujeżdża okrakiem
Żądłuje się jakby u siebie w ulu była
Osa jest taka zazdrosna
Przegląda się zajadle
W butelce po piwie
Jej letni strój w letnie paski
Jest ostatnim krzykiem mody
Lecz nikt na to nie zwraca uwagi
Letnisko umiera z nudów
Panu Bogu w gardle zaschło
Więc anioły na wyścigi
Lecą w stronę rzeki
W białych prochowcach
(wreszcie ruch w powietrzu)
Marian zdrzemnął się
A może tylko czeka?
Światło rodem ze słońca
Chodzi mu po głowie
Wkrótce wejdzie na płótno
Marian lubi po swojemu
Pogadać z Panem Bogiem
Wtedy wie że naprawdę żyje

Pod wieczór

(Marii Zielnej)

Mrówko rudawa
Ufnie przechodząca
Na drugą stronę ścieżki

Sprężynko miedziana
Która na chwilę
Urwałaś się
Z boskiego zegarka

Szafarko hojna
Rosę poranną
Rozwieszasz cicho
Na ścieżkach pająków
I piórkach majowej trawy

Turkaweczko moja
Gęstym ściegiem
Zszywająca
Dzień z nocą

Strumyku stromy
Który rany liżesz
Głogiem otwarte
Czerwonym

Z góry nam
Z góry
I całkiem
Pod wieczór

Na głowie staję

Buduję dom
Od dymu
Z komina
zaczynam

Buduję dach
Układam
Dachówki
Jak rybie łuski

A pyszczek ryby
Co w niebo
Wychylony
To komin

Stawiam ściany
Na baczność
Cegła z cegłą
Gra tu w czerwone

Kopię ziemię
Pod fundament
Niech dom trwa
Na wieki wieków amen

To nic że mój dom
Trochę wisi w powietrzu
A w połowie stoi
Na głowie

Za to schodami
Schodząc prosto z nieba
Możesz się znaleźć
W boskim salonie

Tutaj Maria parzy
Najlepszą herbatę
Tu córka z synem
Mocują się ze światem

Tu swój kąt boski
Ma Kochanowski
Tu przy kominku
Zaśpiewa Myszkowski

Tu z Wysockim
Można iść na wódkę
Tu czasem na rękę
Łamiesz się ze smutkiem

Na głowie staję
Żeby mieć swój dom
I błogosławię
Każdy w nim kąt

powrót