W ZASIĘGU NIŻU
Dodane przez admin dnia 01.01.1970 01:00

---

Sen był za daleki od przebudzenia. Ciepły
Podmuch rozwiewał podszepty i musiało się
Skończyć na prześledzeniu kalendarza, na wyciągnięciu
Drobnej przynęty z toreb i kieszeni, wyniesieniu pełnych
Niedopałków popielniczek. Garstki uzbieranych, zużytych
Przedmiotów wyglądały przy niej
Jak wysuszone śliwki i nie syciły rosnącego spojrzenia,
Kiedy wychodziła i przychodziła pusta, z czołem
Otartym z potu. Z zatrutych źródełek chwil
Wyzierały połamane odbicia a tafle kałuż lśniły coraz
Bardziej przykurzone. Zszedłem po schodach i miałem całą
Salę dla siebie. Wszyscy, którzy mieli się tutaj
Zjawić, podziali się z kimś innym, zajmując
Inne, choć bliźniaczo podobne miejsca i odpalali te
Same wyrzuty i śmiechy. Jesteśmy rozstrojeni.
I dalej nie dowiemy się niczego nowego? Nastroje są
Przecież nierealne, a nas przestawia się jak nagrzane
Zwrotnice w rozpirzoną przestrzeń, po której przeszła
Karnawałowa parada. Tak więc jedynym rozwiązaniem,
Jakie się nasuwa, jest jedyne wyjście? Poszedł w to
Słońce i skądś tam dawał do zrozumienia, że jeszcze nie pora
I że wróci z naręczem trofeów. Szczękaliśmy zębami
Z podziwu dla takiego rykoszetu dni, wbici
I zarazem wysadzeni z foteli i krzeseł, bo nikomu nie
Chciało się wcześniej sprawdzić, jaką to zapowiedziano
Na dzisiaj pogodę. Och, naiwniacy i eksperci od siatek i pułapek,
Gdybyście choć raz mogli przewidzieć wnykę, w której lądujecie
Po każdym zrywie, z waszymi płytkimi grobami i z jeszcze
Płytszymi diagnozami wieczka łyskającego znad
Powierzchni pierwszego z brzegu miasta.