ROZMOWA Z AUTOPORTRETEM (III)
Dodane przez admin dnia 01.01.1970 01:00
nie udawaj
to w tobie
płoną kościoły
rzeki unoszą ciała
dogorywa tłum w Mitrovicy
i dalej w dół szrapnele
na Pristinę i Srebrenicę
nie udawaj
że zaklęciem
zaśpiewem wierszem
zatrzymasz lot pocisków
zagwoździsz krtań automatu
rozgrzeszysz się tuszem
spływającym na papier
bo krwi żąda
tamta krew
wsiąkająca
w celuloid
spod twarzy przebijają
generalskie pyski
w zakolu aorty dojrzewa
płód dzikiego zwierza
wiec nie udawaj
żyjesz bez usprawiedliwienia
teraz i zawsze