Dramat dwóch wymiarów
Dodane przez Janusz dnia 21.04.2021 11:04

---

*
Zamknąłem przeszłość
w kolistej klatce.
Przywiązałem ją łańcuchem
do metalowego okręgu
jak rozjuszone zwierzę.

Dałem jej wybieg
pamiętający tylko wczoraj.
W środku umieściłem
spopieloną młodość
parę przerwanych miłości
i trochę grzechów.

Nad porządkiem czuwa
zwiędły bukiet marzeń.

*
Pomóżcie! Pomóżcie!
Stąd musi być jakieś wyjście!
Wołają zrozpaczeni więźniowie
dwuwymiarowej przestrzeni.

Z ich krzyków naigrawa się
doskonale nieczuła gwiazda
strzegąca drogi ucieczki
której na imię: wysokość.