poniżony starością
Dodane przez jamnik16b1 dnia 25.05.2019 06:16
odsuwam od dawna
trudy odzyskania istności
nie odnajduję siebie
w tym
co niepojęte
myślałem jestem
wśród swoich
a obudziłem się obcy
poniżony starością
podnoszę kołnierz
idę przed siebie
z ufnością
że On przemówi
zanim dotrę
do ściany
tę wiarę trzymam
na czarną godzinę
to moja ostatnia własność