Stary poeta
Dodane przez Henryk Owsianko dnia 21.08.2007 21:04
Raz siedzi na tarasie
skupiony wiedzie piórem,
twarz stara, pomarszczona
pokryta dni welurem.
Innym zaś razem, nocą,
przy świetle, zza zasłony,
widać, jak znowu kreśli
nad tekstem pochylony.
A po południu, krokiem
laską ciut podpieranym
drepcze zbierając wątki
z przeszłości wyszperane.
Czas wykuł mu mądrości
a on je teraz pisze
lecz spieszy się z pisaniem
nim czas wykuje ciszę.