poezja
Dodane przez Agamemnon dnia 26.06.2016 22:13
poezja
natura z piersią - czekała dziewczyna
by zdroje życia przepłynęły po niej
przechodzi z wolna w kolor bardziej miły
obok popiołów i losów Niniwy
moc Chrystusowa natury duchowej
- z promieniem złotym wstają nowe siły!
tak zawsze było
gdy promień Pański wśród poetów grona
zachodził drogę - słowo przypominał
w tłoczni już gniotą pełne winogrona
poezja w duchu by szła zdrojem wina -
gdy już ze słońcem ujednolicona
wszystko co błahe jest w nas; zapomina
- tu nie powstanie żaden promień siwy!
przyrzekam
opinie trzeba porzucić dla prawdy
kształty duchowe wtenczas utworzyła
w promieniach słońca - z prawem Avogadry
w kulturze słowa we wzorach Niniwy
tak chyba trzeba
tam ją widziałem! nad wodą potoku
gdy złoty promień przechodził nad krajem
przyzwyczajony do niebios uskoków
z światłem tarasów z widokiem od raju -
było wspaniale
w pergaminowym wieści niosły o tym
gdy dech dziewczęcia w uśmiechu mej córy
światłem moc słowa w piękno słońca złote
poprzeplatane w zieleńcach natury
widziałem
w duchu prostoty przemiłej postaci
promień walorów przejętych od raju
w sercach Polaków jako w sercach braci
mgłami spoczywał nad wodą wśród gajów
tak było lecz było za mało
tam gdzie bywało radośnie i smutnie
dźwięki płynęły zlatywały z góry
ręka strun złotych dotknęła stulutni
jak w arte fakty w ontosie natury
w filozofii piękna
czy gdzie wiatr jęczy - czy ruczaju słucha
ona czy tylko żywe głosi słowo
czy ona jedna tylko - córka ducha
wdaje się piękna z muzyką w rozmowę?
być może że tylko
czy ona jedna umie grać na lutni
gdy promień Pański przystanął i słucha
słuchał wraz za mną strun prawdziwych kłótni
W uśmiechu słońca i w harmonii ducha
pytałem
(Ag)