Odwetowa pamięć
Dodane przez Irena Michalska dnia 05.05.2015 09:55
wspiąć się po silnych kłosach, sięgnąć po świeży chleb
Hałaśliwa pamięć niebezpiecznie kodowanych zdarzeń
rozbija własne słowa o ściany. Na kruchej granicy zawału
świadomości kurczysz się do niezauważalnych rozmiarów,
znikasz, wkładasz szary płaszcz ciszy. Nikt ci już nie mówi,
co masz robić, w co wierzyć, co myśleć,
a atomy łagodności nie są przecież na satelitarnym
bezrobociu, czujne i gotowe w każdej chwili porwać
nas na orbitalne ścieżki łączące z nimi s r o g i ludzki
świat, nadać szlachetny szlif słowom, które niepostrzeżenie,
niezmordowanie ewoluują, zapominając zło, by odwetowa
pamięć o nim nie odrodziła się na nowo.