ab aeterno
Dodane przez Mariola Kruszewska dnia 15.11.2011 17:08

---

"Piękna tej krainy nie da się zapomnieć. Prawdziwe Mazury: lasy, dużo wody, piaszczyste drogi w nieskończenie rozległej, pagórkowatej przestrzeni. Wunderbar, wunderbar.(...) Być może to najwyższy stopień miłości - kochać, nie posiadając."

Marion Dönhoff "Nazwy, których nikt już nie wymienia"




ab aeterno

jak pięknie jeziorniejemy
wsłuchani w śpiew drozda i szum sosen
odwieczną melodię skomponowaną przez Stwórcę
niezmienną i niewzruszoną kruchością
człowieka wędrującego

ścieżki porosły asfaltem
naszymi śladami przeszły pokolenia
ale dzwony biją we wspólnym języku
na cześć i chwałę Artysty

żurawie zawsze wracają
uczą pisklęta przedwiecznej mowy
w narzeczu i nalesiu
alleluja szyszki ryby mrówki
i ty homo viator

trwa w magnifikacie
przeplatany różańcem jezior
skrawek głębokiego dziękczynienia

spłachetek raju upuszczony na
ziemię wszystkich ludzi