Notatki z niedowidzenia
Dodane przez zygfryd dnia 18.10.2009 23:17
Jest wpół-do na przerębli. Epicentrum chłodu.
Lód: W sobie się zamknęła niespokojna woda.
Dzień skrzydła swe rozpostarł, kruczo-czarne, w nokturn
i nową warstwą farby - biel i śmierć zakopał.
Pomyśleć, że są ludzie, co dopiero będą -
kołnierze złotych kłosów stawiają na wietrze.
Rozbici na proch ziaren, tysiąc drobin, wierzą
w prostotę tego świata, w sfero-kształtne serce.
Dziś zjadamy ich w chlebie dając lekcję siebie,
by oni nas przyszłością pochłonęli jutro.
Półkami są ich cienie w wielkiej biblio-tece,
z której wypożyczono wszystkie niemal ciała
Pod gwiazd kurzem, w pustce, czekają aż wrócą
liście z tamtej jesieni, w drzewach - sarkofagach.