Nibypiosenka.
Dodane przez cecylia dnia 05.09.2009 20:10
Nie wiem czy przybyłam i nie wiem czy idę,
moją drogą jest pustka,
nie wiem czy nie widzę i nie wiem czy słyszę,
moim domem jest cisza.
Może jestem złotą myślą,
może czarnym charakterem,
miłością, nienawiścią,
ze śmiercią wypijam kubek tajemnicy,
rozbijam pustkę na kiedyś i teraz.
Ogień mam na twarzy i włosy czerwone,
mówią że jestem wredna,
gryzę paznokcie na drugie śniadanie,
mówią, że jestem dziwna.
Jestem drzewem pochylonym,
który z wiatrem siły mierzy,
uparcie, niecierpliwie,
ze śmiercią wypijam kubek tajemnicy,
rozbijam pustkę na teraz i nigdy.