MŁODE
Dodane przez reteska dnia 18.07.2008 13:47
W dziób włożyć przeszłość, tak jak w usta hostię;
najlepiej, gdyby trafił się pelikan, a przechowa pamięć,
nieruchomą rybę, która jeszcze przed chwilą rzucała się,
kiedy ją wyławiał z płynącego czasu. Więc zanurkować
schwycić zdobycz, przetrawić; niechby nawet ości
miały utknąć w gardle. To jedna wielka metafora,
popatrz na ten obraz: szkielet, chrząstki, linia szpiku
przerwana jak kaleki horyzont. Martwa natura
z kręgosłupem giętkim jak wiklina. Więcej chityny,
wapnia, a może ożyje. Tylko włóż w dziób przeszłość,
przetrwa, przezimuje